Tutman Gayrı Şiiri - Serhat Karadumanli

Tutman gayrı yüreciğim beni
Bak söküvermişim bi çırpıda
Söküp de alnıma dolayıvermişim şah damarımı
Bilsin diye deyyuslar mertliğimizi...
Tutman gayrı iki gözüm beni
Halel getirmek yaraşmaz şanımıza
Bilirsin yücelerden yücedir
Kulaklı yatağandan keskindir onurumuz...
Tutman gayrı ciğerim beni
Sevdim, sevdin, sevildik
Hemi de barut kokusunda
Hemi de kan revan içinde
Hemi de ölesiye...
Tutman gayrı gül çehrelim beni
Bak duru tay huysuzlanır oldu
Sürmeliyim o dağın doruğuna
Sürüp de süzülüvermeliyim güneşin koynuna...

(2000 İzmir)