Tutmadın Ellerimden Şiiri - İzzeddin Şahin

TUTMADIN ELLERİMDEN

Zaman değildi bizi ayıran,
Kaderi kimse suçlamasın şimdi,
Tutmadın ellerimden.
Gece gezerken boş sokaklarda,
Limon çiçeğin kokusunda,
Yarı yanmış yarı sönük lambalarda,
Gökyüzü keder içinde, içini boşaltmakta,
Buluttan serp irilen gökyüzü
Omuzlarıma düşen her yağmur damlarında
Yüküm ağırlaşıyor bu dünyada

Evlerin ocağında bakır tencereler
Hanelerin telaşlarında,
Bacaları ıssız ütüşünde
Sokak hayvanların bakışlarında
Gezerken boş ve sessiz sokaklarda,
Elimde düşmeyen sigarada,
Hayalini görüyorum dumanında,

Tutmadın ellerimden.
Vardım şimdi bir kahve’ye çayın en demlisinden,
Karıştırırken çayı ile şekeri,
Hal ile hatır faslı sordu Bekir emmi,
Selam verip düştüm karanlık divanelere,

Ihlamur çiçeği kokuyordu bahçeler,
Avluda ötüşen kuşların sesleri,
Bitmeyen dünyanın hengâmesinde.
Uyku düştü gözlere,
Varınca hanelere,
Tek tek çıktım merdivenlere,
Odalarda her bir eşyanın hatırası vardı gönüllerde,
Ev ahalisini selamladım gözlerimle,
Dünyanın yükü vardı sanki üzerimde,

Uzandım sessizce,
Radyo da bir ses çok inceden ince…
Uyumak gerek diyerek,
Kapattık düşlerimizi,
İyi mi? Olacaktı geceler bilmem,
Ama uyumak gerek,
Sonsuzluğa uyuyup kedere uyanmak dileğiyle…
İZZEDDİN ŞAHİN
Haziran -2020