Ağırdan çıkıyorum sakızağacı sokağının yokuşunu.
Sağım solum alabildiğine yıldız kapanı bu zifiri gecede.
Uzun ince bir Aşık Veysel türküsü ki sorma,
Ağlatan mehtabın kan kızılı gölgesinde...
Kırk yıllık bir kahvenin hatırında kalmış tebessüm,
İki kadeh rakı ile mezelenmiş hasret sohbetleri...
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta