Ağırdan çıkıyorum sakızağacı sokağının yokuşunu.
Sağım solum alabildiğine yıldız kapanı bu zifiri gecede.
Uzun ince bir Aşık Veysel türküsü ki sorma,
Ağlatan mehtabın kan kızılı gölgesinde...
Kırk yıllık bir kahvenin hatırında kalmış tebessüm,
İki kadeh rakı ile mezelenmiş hasret sohbetleri...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta