Tutkunum Şiiri - Nurettin Akdeniz

Düşünme bile hiç unutur muyum
Aldığım nefesim gibi tutkunum
Dilimle kendimi avutur muyum
Ebedi adresim gibi tutkunum

Işığın nurunla gönlüm yakansın
Sevdam şarkı türkü olup okunsun
Her anımda bana sen en yakınsın
Kalbimdeki resim gibi tutkunum

Güzelim başını eğip üzülme
Bilirsin severim mahçup ezilme
Allar giyin şaldır deyip bozulma
İpek libas süsüm gibi tutkunum

Beni benden ettin düşürdün aşka
Kendin ile özdeş, ettin bambaşka
Evveline dönüp ,zamanın keşke
Ömrüm bahar mevsim gibi tutkunum

Kıskanma duyduğun sözler de beni
Gönlüm düşmez yâd'a izler de beni
Boş ver tanısınlar sazlarda beni
Yüzülmüş bir Nesim(i), gibi tutkunum

Zaten ceza aldım evvel celbimde
Sanki mahpus ettin kendi kalbimde
Başka fotoğraf yok benim albümde
Anıldığım isim gibi tutkunum

Vuslatımıza yol, çetin ıraktı
Seninle her lahzam izler bıraktı,
Varlığın hayalim en son duraktı
Yaşadığım hissim gibi tutkunum