Bu son kalem oynatışım.
Sıradan bir vedalaşmaymış gibi,
Bakılmamalı kalemin,
Kağıtla son defa öpüşmesi,
Sonsuzluğa uçuştur yüreğimden,
Akıp giderken, zordur ayrılıklar.
Kavuşmalar gibi engebeli yolların,
Sonlarında. Heyecan biteviye
Bir telaş. Belirsizliklerin kol gezdiği,
Çatal ağzında eski bir dosta
sırt çevirmenin Acısını
yüreğinde taşımak çok zor.
İlk göz ağrımdın ilk dizelerimi,
Sende yazdım daima tutkumdun
TUTKUM olarak Kalacaksın
--------------------
Bu son kalem oynatışım kalemin,
Kağıtla beyaz bir zeminde,
Son defa öpüşmesi gibi.
22-11-2006-Çarşamba
Tuğrul Ahmet PEKEL
Kayıt Tarihi : 23.11.2006 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!