Tutkum Şiiri - İsmail Malatya

Sen şiirimdin
Ben de şairin
Sevinçlerimin
Coşkularımın
Hüzünlerimin
Huzura açıldığı kapıydın
Kıyılarım
Dalgalarınla yıkanırdı
Çok şeyden mahrum ettin
Yokluğun
Gece ayazı
Sokaklar ıssız
Fesleğenler
Kokmuyor eskisi gibi
Hadi beni unuttun
Seni ne çok sevdiğimi
Nasıl unutursun
İşlemiştim nakış nakış
Kalbinin en derinine
Tenimde
Teninin kokusu
Ruhumda
Delice yangınlar
Arzularımsın
Seni seviyorum
Gel
Vazgeçemediğim
Tutkum.