Tutkum Şiiri - Mustafa Halit Memduh Tuncel

Hani bazen yazmak istersin
Harfler yoktur kaybedersin
Kalemin seyrederken kağıtları
Kendin başka alemde kendin geçersin
Bazen başakların arasına uzanırsın
Dansını seyredersin rüzgarda
Rüzgarın sarışını hissedersin
Sevdiğinin eli avuçlarında
Bir an gelir kutup yıldızını kovalarsın
Kan içinde kalmış tabanların
Geceler boyu yol alırsın uğruna
Birde bakarsın o hala çok uzakta
Güneşin kızıl doğuşunda
Kör ebe oynarsın sanki çocukluğunda
Hissedersin nefesini sağında solunda
Uğraşırsın dokunmak için sevdiğine
Uğraşırsın bir an yakalamak için sevginde
Ama nafile
İşte o an korkarak açarsın gözlerini
Ne sevdiğin vardır yanında
Nede nefesidir hissettiğin koynunda
Rüzgarın aldattığını anlarsın
Uzandığın kırlarda dokunanın sana
Aslında olduğunu bembeyaz bir papatya
Koklarsın dalından koparmadan
Ve yazmak istersin
Yazamazsın
Yazamazsın
Sessiz sessiz tutkuna ağlarsın