Tutkulu Vehim Şiiri - Arafat Arık

Her gece bir hayal, kastıma gelir,
Kaçarım üstüme üstüme gelir.

Sanki gölge olur düşer peşime,
Körükle saldırır kor ateşime.

Silüet silüet işgâl olurum,
Kurtulamam garip bir hâl olurum.

Ve gözleri çeker silahı kından,
İki el bakışla vurur yakından.

Şimşekler yağdırır suspus tenime,
Sesim çıkmaz, elim yetmez “ben” ime.

Teslim olur benlik, kanı çekilir,
Susar kelimeler, canı çekilir.

Bu sancı, bu hayal, tutkulu vehim,
Çapraşık korkunun burktuğu lehim.

Bir gece, bir hayal kıskacındayım,
Efsunlu bir düşün baştacındayım.

Nesin sen, içimi tırmalama git,
Şafaksız geceyle oyalama git.

Ben vehmin kalbinde iz arıyorum.
Kimsenin bilmezi giz arıyorum…

14-Haziran-2006