Tutkulu Veda Şiiri - Tuğçe Sungur

Kayıp giderken elimden birer birer anıların,
Kabuk tutan yaralarımın düşme vakti geldiğinde,
İstememek, yarayı sevmek, yarayı benimsemek.
Olmayacak bir şeyi bile bile inadına istemek.
Arzulamak, tutkuyla dans etmek yağmurda sırılsıklam ıslanırcasına.
Acı ise bu acıyı istiyorum.
Kimse dokunmasın yaralarıma, senden başka.
Yara tanır yaralayanı uzaktan.
Eğer ki sen isen bu, uğrunda yara almakta güzeldi.
Neyin sarhoşluğu bu boşvermişlik, dön bak ardına.
Sar kollarını sımsıkı.
Son bir kez.
Yarayı sevmek, yarayı benimsemek.
Yaraya veda etmek.