Tutkular, Şiiri - Cağlar Akarsu

Tutkular,
...
Gündüz vakti;
Ay, güneşe darıldı sanki,
Tutulmuştu,
Hani, öyle vakitler düşer, içimize
Binlerce kök salarken, derinleşiriz,
Onsuz yaşam biranda yaşanmaz oldu,
Her şey simsiyah renge büründü,
Duymak istersiniz özlemle.
Koşmak istersiniz her gece.
Bir büyü gibi bağlanırsınız,
Boğar gider tüm benliğinizi
Yaşam bir anda çekilmez olur,
....
Tutkumsun her gece vakti,
Bir ses, bir soluk gibi,
Bir nefes olsun, alabiliyorum
....
Oysa ki biliyorum! !
Doyulmaz beklentiler içindeyim,
Bulamadıklarım ve kaybettiklerim
Karanlıklar çökerken ayrı sorguladım,
Her insanın ayrı özlemi vardı,
Kimi oynaşta dolandı, kimi müzikte,
Dinlendirici bir ses de bedenim,
Bulduğum en güzel bestedeyim,
Alışkanlığım oldu geceler,
Tiryakisi olduğum, sohbetlerimiz
Unuttuğum bir şey mi vardı? ?
Hiç sorma! !
Konuşmak istiyorum ve anlatamıyorum,
...
Hilalin en ince doğduğu gecelerde,
Bir anda satırların içine gizlendik,
Sesler kayboldu, gitti. Bir kez daha,
Şimdi, derin bir “ ah” çekiyorum.
Istıraplarım kalıyor geride,
Dönüştü, birden her şey tutkuya,

Çıldırtası bir oyun, sahnelendi,
Günler arkasından, aylar geçti,
Bırakmak istiyorum, bırakamıyorum,
...
Dolunay da, kırmızı gelincikler açtı,
Rüzgarlar beni de savurdular,
Her kırmızı çiçekte gördüğüm yazılar,
O kadar alıştım ki bir tutkuya dönüştü,
...
Yörüngesinden çıkmış, ay gibiyim,
Güneşlere hasret kaldığım günler,
Sesin çağırıyor, koşuyorum
Hiçbir zaman, ulaşamadım,
Adım gibi biliyorum.
.....
2003/mayıs