biliyormusun can....ben insan olmayı becerebilmek için insanlardan uzak durmayı yeğledim hep...ve sevmeyi kendime bir elbise gibi giydirdiysem bile sevmenin gücünü hiçbir güzelde göremedim...onun içinde çok duygusal biri oldum...çünki benim davranışlarımın yansımalarını başkalarında görmeyi istedim ya da kırılmadan kırmadan insanlardan uzak durabilmeyi öğrendim yanlızlıktan...
senleyim...dört tarafı dev çiçeklerle örülmüş bir hapishanede...ve kendimi uzaklaştırdığım bir toplumun da içindeyim...kendimi onlardan soyutlamak yerine çoğu kez hayatı ve onların pervasızlıklarını ti'ye alıyorum...biliyorsun ki kendime ait ne bir işim ne de bir taşınmazım var ama ayaklarımın üzerinde durmak için çalışmayı becerirken paranın ve zevkin sonsuzluğuna inanmadığımdan ailemin sahip olduklarından kendime yeterim diyip düşlerime,aileme ve kitaplarıma önem veriyorum...bazen keçiler geliyor ama olsun diyorum...keçi olmak için çalıya çıkmak gerekmez ot da yesem olur diyorum...yani elimdekinin değerini bilerek yaşıyorum can...
insan bazen yolda giderken bir karıncanın peşine düşmek istiyor...ya da kafasının üstündeki buluta çıkıp aşağıları izlemek...ve yahutta ruhunu yaşadığı şehrin en yükseğine koyup cesedinin onun içindeki haraketlerini yorumlamak...hani bir çiçek tohumu olursun bir fidancının elinde...saksı sahibi olursun önce...sulanır ve itina gösterilirsin...ve bir gün bir başka el alır seni eline ve toprağını değiştirir önce ve köşeye hapseder seni ya da bir pencereye...ben hiç böylesine değerli olmak istemedim biliyormusun...itina istemedim...istediğim tekşey güzelliklerimin görülebilmesi ve ona göre sıradan muamelelerdi...ama bunu isterken sevdiğim insana işte o çiçek muamelesini yaptım hep...itinalaştım onda yalnız hiç evimden çıkmasın toprağı değişmesin istedim...ya da hayal ettim böylesini...sanırım oldu...içim dışıma uydu ve ruhum mutlu sayende...
SENİ SEVİYORUM...
seviyorum çünki ulaşılmazım oluyorsun en yakınımda...ve yanımdayken uzakta...aşkla tutkuyu evlendirmişler birgün,aşk tutkunun gözlerine bakmış tülbendini açarken..tutku utanmış ve boynunu eğmiş...tutku bu..öyle güzelmiş ki...aşk gibi ani değilmiş gelişleriyle gidişi...ve biliyormuş aşkın onun yüzünü gördükten sonra gideceğini...ben sana aşık değilim bunun için sevinmelisin...sevinmelisin çünki içimdeki sonsuz ve hiç bir şarta bağlanmayan bir sevgi...aşk gibi zevke dalmaz o ya da tutku gibi körü körüne söylemez sevdiğini...
..
bana bir bak...dağlar arkasıyım...büklüm yolların tozu kursağımda...yol kenarı oluklu çeşmeler susuzluğum...kavuştuğum ilk hıçkırığım,nefesimin atasının odasındayım...
ya sen...ten kokunu verenin yanındamısın...başını ilk okşayan eli öpmeye az zamanın kaldı...belki uykularının peşinde,rüyalarının ortasındasın...of be keşmekeşim...gece üzerime basıp geçiyor,izlerini siliyor sobamın aydınlığı...ardıçsı ısınmalardayım sensizliğin ocağında...
ahşab yapılı bayrama da az kaldı...bilirsin bir yangındır çıkar, insanların içinde coşkumsu akrabalık...yanar ve geçer...çünkü fazla muhabbet tez gürültü getirir felsefesi hakimdir biz türklerde...tatlı yemek gibidir...fazla kesmeden,göz doydurmadan arada bir yiyeceksin o coşkuyu...tatlısı ne koyu ne de fazlasıyla sulu olacak...neyse ben yine de döneyim bize...
sevgiden verim alamıyorum biliyomusun...tutku iyi çalışıyor bugünlerde...bana yaşattıklarının hakkını veriyorum...aşk hala çamaşır yıkıyor eskilerin deresinde...umarım işini çabuk bitirirde terini ben yıkarım içimde...öyle bayram mayram dinlemiyor bu kesiflik...hezeyan olsa da her düşün sonu yine nazı çekiliyor aklımdan aşağı gözlerini döküşünün...hayatımın kezzabısın işte...çirkinleştireceğin yerde güzelleştiriyorsun,yaktığın kızarttığın yer zaman...verdiğin acıyı hissettirmiyossun gündüzlere gecelere...
varım yoğum yaşamak...amma zengin amma derbeder...kendimce sağlıklarda kendindimce telaşlarda kapılar açmak sevdaya,sana...her insan gibi benimde başka alemlerim var bir yerlerde...kendimce evler senlice şehirler kurmalarım var...kendime kalmak gibisin ya! ..bu tutku gerçekten iyi çalışıyor demekki...neler tınılatıyor harflerime...ammada yokmuşsun amma da vurgunmuşum sana...
..
Yazdığını siler el.
Okuduğunu unutur akıl...
Bulduğunu parçalar kibir...
Aldığına nankördür gönül...
Ulaşamadığına düşmandır heves...
Zevkte çılgındır irade...
Efendilikte hilekârdır nefis...
Riyada onursuzdur hayır...
Aşkta canidir tutku...
Gerçekte katildir duygu...
..
