Tutku Mesnevisi Şiiri - Hayrettin Taylan

tutku tapınağında dua ediyor mecalim
Aşkın yağışları altında damlalarını sayıyor celalim
Sana olan güçsüzlüğümü yıkıyor sular
Sensizliğe kirlemişliğimi temizliyor sular

Yırtılmış bir maziyi yamalıyor vuslatın güneşi
Biriktirilmiş sensizliği münzevi kılıyor gecenin şavkı
Hasretin hücrelerinde büyüyen ilgin vuruyor sahilime
Ben kalıyor, “ben” gidiyor
Kendime gelişin orkestrasından mırıldanıyor kavuşamlar
Yarın bestelenmiş bir huzur gibi koşuyor kıraçlarıma
Düşüyor damlaların harf harf morg alfabeme
Morunu saklıyor günceler
Ruhunu paklıyor sakıncalar
Surunu üflüyor aşkın göğü
Sol yanına geliyor gelişim
Sende kalıyor bütün dünyam

Ömrüne imzasını atan gönül kalemim susuyor
Çıldırmış özlemlerin ırmağında yıkanıyor terennümlerim
girdabın mucizesinden gergefin gerçeği buluyor beni
Bir heceden bir geceye yankılanıyor senli düşlerim
Gün olur günden sonraya yıkanır sevdamız

bu bir içleniştir sana gelmek arşivinden
bu bir içiştir içten sunulan aşk şarabından
bu bir arayıştır, ardan, yardan, serden geçişten
bu bir bağlanıştır, aşktan, içsel bağdan, benden
bu bir yıkanıştır ,kal’dan, al’den, sen’den ,öz’den
bu bir kalıştır, sevdadan sevdaya mecralarını sunmandan