Yine sabah oldu, gün aydı
Kaçıncı sabahlarım oldu sayamadım
O kadar çok işte.
Ne zor şey uyumaya çalışmak,
Kalbini binbir türlü düşüncelerden arındırmak,
Kirli hava,
Kalbi pas tutmuş insanlar,
Merhametini dışarıda unutanlar
Ve vicdanının sesini kısanlar
Var bu şehirde.
Ne zor şeymiş bu tür insanlarla yaşamak
Bazen aciz bazen çaresiz hissederim kendimi,
Gözüme perde bürünür ve dilim lal olur sanki
Sükunetle açarım ellerimi semaya doğru,
Sonra iç dünyama seslenir, seni anarım Ya Rab!
Güneşin doğuşu gibi aydınlık olur her taraf.
Yoruluyorsun işte
Ya kalbin ya da bedenin
Alıp başını gidiyor uzaklara
Sessiz, sedasız ve habersiz.
Düşünmek istiyorsun, yalnız kalmak istiyorsun
Ama bir şey oluyor tıkanıp kalıyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!