Tutku Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Yaşanmışlıklara baktım sadece, son sözümü söyleyemeden, bir mum gibi söndüğün gün, yitirdiğim gündü, içimdeki kanın yüreğime dolduğu andı, hangi gündü bilemiyorum ama bittiğini biliyorum. Karanlığa yürümek zordu ama dilimden bir kelime bile dökülmedi. Yutkunamadım, gitmiştin artık, geri de gelemezdin, biliyordum. Ben sadece maziye baktım.
Gözlerim acıdı, içim koptu, tükenmez acılar duydum, kızgın çöllerde ağladım, erkeklerde ağlarmış, bilemedin.

Senin tutkun, senin yolun ayrıydı bu dünyada, benim tutkum seninle olmaktı, yüreğinde yaşamaktı ve hayatı paylaşmaktı.

Gittin, hani tutmak vardı ya ellerinden. Kurtuluş semtinin kuytularında, hani bakmak vardı ya gözlerine, ta içine akmaktı yaşamak.
Bende bitmesen de, depremlerle gittin, yıkımlarınla, çöküp kaldım, yüreğim yenildi, ezildi, üzüldü, kalkamadım yerimden.

Kaçamak zamanların duldalarında gibiydi yaşadıklarımız. Kurtulamadığım tensel değil, bedensel değil, arzular hiç değil, bir kara sevda benimkisi. Yüreğimde yaşayarak taşımak ağır olsa da sensiz çöllerde serapları görerek katlanacağım cezama. Bir denizciydim seni tanıdığımda ama şimdi denizlerde koçaklanan dalgalarla boğuşan küreksiz bir sandalda yalnız bir adamım, içime açılmış, saçılan umutların hazan yaprakları kopuyor, dönüp ardıma bakıyorum, hayat gün gün dökülüyor.
22/11/2007 Saat:12.30 Yalova
Yavuz Bayram Çalışkan