Tutku Şiiri - Talip Aydemir

Bırakıyorum artık seni ayrılıyorum senden
Son trenle dönüyorum buluştuğumuz yerden
Uzak artık sana gözlerim
Ellerim uzak, hayallerim uzak
Dönüyorum aşk sözcüklerinin düştüğü yerden

Sevgiliye ilk yazılan mektuplar gibi kırgın
Son mektup gibi acımasız, hırçın
Bütün dağ menekşelerini sana bırakıyorum
Hepsi senin bulutlu bir gökyüzü, yosunlar
Bu kimsesiz kaldırım, şu kör lamba, sokaklar

Parklar senin artık, o ulu çınarlar, kavaklar
Seni bekliyor ellerini tutup bakamadığım mavnalar
Sesini duysun bütün istanbul
Sabahın ilk vaktinde bülbüller dinlesin seni
Haliç selam dursun, martılar duysun sesini

Sen yaşanılası kadın sen balıkların anası
Sen yücesin, sen kız kulesinin yalnızlıgı
Ama aşk değil senin adın; tutku!
Bırakıyorum yine de seni sarayların nakışlarında
Bir dönence yalnızlığı seni tuttuğunda..