Tutku 4 Şiiri - Nuh Üstün

Asırlardır aranan simya mısın?
Zamanın kalbindeki kimya mısın?
Başka bir âlem, dünya mısın?
Bambaşka bir düş, hülya var sen de
Sadaka taşındaki hicap duygusu
Bir mezar taşının hayat vurgusu
Yaşlı dervişlerin Allah korkusu
Beni iyi yapan bir şey var sende
Dilber misin yoksa şuh musun?
Cisim misin yoksa sade ruh musun?
Bilmem üstün müsün yoksa Nuh musun?
Beni benden alan bir şey var sende

Adı yok, bir ad da koyamıyorum,
Ama başkasında da bulamıyorum
Bir şey var sende benzemiyor hiçbirine
Bir şey var sende kalp dönmüyor eskisine
Ah, ben aynı benim de, sendeki bu esrar ne
Ben cismimden geçtim de, kalpteki bu efkar ne
Nasıl bağladın böyle iki gözümü de
Neden kime baksam gözlerin gözlerinde
Sanki başka bir sır, büyü var sende...

Görülür ama dokunulamaz
Hissedilir ama elle tutulamaz
Bir adı olmalı ama adı konulamaz
Bir yara sanki onulamaz
Bir sır sanki konuşulamaz
Şu şirin deyip övdükleri sen misin?
Adına Leyla deyip sevdikleri sen misin?
Her aşktan bir imge, bir iz var sende

Adına aşk desem, kelime yersiz
Sözcükler yetmiyor, dil kifayetsiz
Sözlüklere sığdıramam çünkü söz değil
Su döküp söndüremem, daha köz değil
Divane olduğum, bir o iki göz değil
Beni tutkun eden bir giz var sende...