Tutku Şiiri - Banu Doğan

Umudumsun…
Düştüğümde kalkma sebebim,
Kaybolduğumda yönümü bulan yıldızımsın.
Ne zaman yorgun düşsem,
Adını anmak bile bana güç veriyor.
Karanlık gecelerimin ışığı,
Yorgun kalbimin tek duası,
Gözlerimi kapattığımda beliren o güzel hayalsin.

Sabahımsın…

Her karanlığın ardından doğan güneşim,
İçimi ısıtan sıcaklığınla
Umutlarımı yeniden yeşerten nefesimsin.
Geceler boyu süren sessizliğin sonu,
Her güne seni düşünerek başlamak,
Sonsuz bir huzurun kapılarını aralıyor bana.

Ne zaman umutsuzluğa kapılsam,
Ne zaman hayat beni yorsa,
Senin varlığın yetiyor iyi olmama.
Çünkü sen…
Umudumsun… Sabahımsın…
Ve ben, her yeni güne seni sevmek için uyanıyorum.
Şimdi ne desem eksik…
Ne desem yetersiz…
Çünkü sen bir TUTKU, bir akışkanlık
oldun bende…