Tutku Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bunlar çam kokusu değil, senin kokun,
Dalga dalga, buram buram alınmış saçlarından,
Bunlar sedefin rengi değil, senin rengin,
Yüzünden, ellerinden, tırnaklarından nişane,
Gerçekte benim aradığım sensin, anam-babam,
Ötesi
Bahane.

Az mı besleyip büyüttüm seni yüreğimde
Gökkuşaklarından alınmış renk olarak?
Kuş cıvıltılarından çıkarılmış ses olarak,
Desen olarak,
Nakış olarak,
Su yerine alıp çağlayanlardan
Az mı serptim yüreğime
Yanarak?

Denizler gibi serilmişsin önüme ufuklara dek,
Mehtap gibi çıkmışsın karşıma sıcak gecelerde,
Rüzgar gibi okşamaya başlamışsın ellerimi, yüzümü,
Yağmur misali düşmüşsün yanaklarıma yaş yerine,
Can gibi kök salmışsın yüreğimde
Derine.

Gündüzlere çıksam; sana benzetiyorum güneşi,
Gecelerle kuşatılsam; ayı, yıldızları,
İkindilerde boy atan serin gölgeleri,
Sabahlarda şafakları,
Akşamlarda gurubu,
Bir ömürdür bende derin bir tutkuya döndü
Bu.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 51-52/100)