Tutku 2 Şiiri - Nuh Üstün

Bambaşka bir şey var sende…
Yoksa kim zorlayabilir bir kalbe, böyle sevişi
Yok, yok insan değil bu, tanrı işi
Sabahın sevinci, gecenin raks edişi
Bir bebeğin beklentisiz gülümseyişi…
Sen, bir âlimin duası mısın?
Yoksa bir zahidin rüyası mısın?
Sanki göklerden inen bir şey var sende

Seni böyle sevmek ancak kısmettir
Yüzünü görmek bile bana nimettir
Kalbini kazanmak nice devlettir
Bu nasıl cömertlik, bu ne rahmettir
Yetimlerin yüzündeki masumiyet misin?
Peygamberlerin gönlündeki merhamet misin?
Berzahtan gelen bir şey var sende

Kimsesiz kalbimin yegâne kimsesi
İçimde duyuramadığım yerlerin sesi….
Biraz yalnızlığın soğuk busesi
Biraz da annemin sıcak sinesi
Ümidin kıblesi
Hüznün simgesi
İçten içe yanan susturulmuş bir köz gibidir
Bir bakarsın sahipsizdir
Bir bakarsın asırlardır benimdir
Bazen öyle içten ki, sanırsın kimliğimdir
Bilirim onsuzluğum, aynı zamanda kimsesizliğimdir,
Böyle hem tamamlayan hem yarım bırakan
Kaleme gelmeyen bir his var sende