Tutku Şiiri - Dündar Erkul

Seni gördüğümden beri hep geçiyorum kapından
Ayaklarımda kara su yanıp tüten bağrımda taş
Sen de seviyorsun belli o ağlamaklı yapından
Çünkü dudaklar susarsa konuşur gözlerdeki yaş

Her geçişimde bu tutku alıp götürüyor beni
Yağmur ve çamur demeden sokaklara düşüyorum
Özlemimden tekrar tekrar görebilmek için seni
Uğrunda kâh ıslanıyor kâh titreyip üşüyorum

Seni bana vermeyenler duygu yoksunu amansız
Üstelik felek de vursa sillesiyle ikimizi
Ve hatta sevdamız bile olsa yersiz zamansız
Ölümden başka hiç bir güç asla ayıramaz bizi

Her türlü engeller bana ne yapacaksanız yapın
Okyanuslar da yürüsün üzerime dört yönünden
Kıtaların ötesinde gidilmez olsa da kapın
Bekle beni aşkım yine de geçeceğim önünden
Ağlama canım bırakmam yaban ellere seni ben