Tüten Gül Şiiri - Süleyman Selim

kafiyem bir silahtır namlusu tüten
bekleme benden merhamet eylemem
aşkım bir güldür solup giden
kalbimdeki kuru yapraklar savrulup gider
Bu yaprakları sen kuruttun sen
Aklım bin bir çöple dolu uçup giden
İsterim bazen bir sifonla silmeyi herşeyi
Ama çare yoksa ağlamaya mahal-i-hayal yok
Burada ben yoksam gelmeye mahal-i-takat yok
İstenmezsem mahal-i-arzum yok!

Kafiyelerde solar dip diri olsa bile
İnsanda solar cap canlı olsa bile
Kalbinde solar mup mutlu olsa bile
Sende solarsın şah-ı-dünya olsan bile
Evet sende solarsın sende!

Sadece bir aşkım vardı gitti
Oda martılar gibi gitti
Çekilsem hayat-ı-inzivaya bile
Bırakmaz peşimi bunlar sence
Aklım başdüşmanım bence
Susacak mı diye düşünürüm bazen
Susmayacak belli beni yer bitirir zaten
Kendi kendimi bitirdim
Solmuş bir gül görüp sulamamaktır yaptığım
Ama ben bunu sadece kendime yaparım
Solmuş bir gülüm ben yok ki ağlayacak takatim
Konuşmaya kalmadı gücüm kuvvetim
Sana bir nasihat benden
Tek dostun ALLAH sözüün sonu

Vesselam

Süleyman Selim