Tutarsız Adın Şiiri - Mehmet Açikel

Bir çok şeye benzetirdim seni hatırlarmısın...
Bir kelebek,bir melek,çogu zamanda bebek olurdun,
Akşamı beklerdi çatan kaşlarım her an,
Bir dili anlatmak isterdim hep,kaçan intizardan,
Batan güneş ezanı,nihayet acırdı,nihayet seni yollar...
Ve kalbinde bir kuşku,bir tebessüm umutlanırdı,
Bir ışık verirdin ansızın,hazırda filizler sular...
Hudutsuz hurşidinle,her şeyim görünür,
Titreyen heyecan sıkışırdı,bedenimde,
Soğuk ellerini öper,kavrulurdu gözlerinde.
Yani her şeyim açık,belliydi her nefesimde.

Sense kuşkulu...bir işgalci kadın,
Tutarın o tek,o tutarsız adın,
Gözün yükseklerden inmez bir an,
Arsızlara uçar,kendini bilmez kanatların...
Yalnızlığın sulasın şimdi,itlere umutların..!
Bir kemik atar duygularından köpeğin,
Hazinen olur naçiz,hafif duyguların...