Tutamıyorum Şiiri - İhsan Cankurt

Bir sinema filmi gibi gözlerin geçiyor gözlerimin önünden
Öyle mahzun bakıyorsun ki, yuvalarından ha düştü ha düşecek diyorum
Baktığında bir yitirilmişliğin, baktığında bir kaybedilişin izi çarpıyor yüzüme
Uçlarına dokunulmuş bir yara izini taşıyor sanki
Bir güvercinin kırık kanadı gibi düşüyor kollarım
Vurulmuş bir kekliğin yıkılışı çöküyor dizlerime
Güneşte eritilmiş kurşun yağmurlarında eriyor gibiyim
Eriyen bir kar yığını gibi oluyorum karşısında güneşin
Uzanıyorum ellerimle ellerinden tutmak için
Kuyruğundan tuttuğum bir balık gibi kayıyorsun ellerimden
Bir denizin ortasında yüzme bilmeyen bir can misali olup düşüyorsun gözlerime
Ben bir balık sandalında küreksiz bir biçare balıkçı gibi
Ahu vahlar ediyorum seni kurtarmak için
Sen kayboluyorsun gözlerimden, bende yokluğuma doğru yol alıyorum
Ne seni kurtarabiliyorum nede kendimi affediyorum
Başım önümde, utangaçlık kolyesini takıp boynuma
Sessiz bir akşamda senden ayrılıp gidiyorum.