Tutamadım Şiiri - Mahmut Karahan

Özgürlüğe az kalmıştı
Dörtnala koşuyordu kısrak
Ayakları karnına değiyordu
Esaret boynuna oturmuştu
Rüzgar öptü yelesinden
Kulağına eğildi
sırtını sıvazladı
Beni yakalayamazsın dedi
Eşşek imbatı güldü
Kasırga burnunda soluyordu kısrağın
Gözünden ateşler fışkırıyordu
Daha fazla dayanamadı kement
Tutuştu
Uçuyordu özgürlük
Rüzğarla oynaşırken
Tellere takıldı
Kuyruğu sıkıştı
Başı sallandı
Başı boşken
Rüzğar esti
Ama nafile
Tutsaktı artık tellere
Elektriğe çarpıldı özğürlük
Elimi uzattım gökyüzüne
Güneş nekadar yakın