Gözlere sürdüm acıyı önce,
Yanmasından hiç korkmadan.
Yıkıldı bir bir köprülerimiz,
Yıkılmayanları da ben yıktım kendime bile sormadan.
Kendime verdiğim sözleri de,
Başkalarına verdiklerimi de hep tuttum.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta