Tutamadığım Kumlar Şiiri - Zeki Akçalı

Yazdıkça duygularım değişiyor.
Keşke hiç yazmasaydım da eskisi gibi mi kalsaydı diyorum bazen.

O kavşağı çoktan geçtim...

Yalnızlık belki de beni bu kadar korkutan.
İçimde kayboluyormuş gibi aşkım...
Sevgim...
İhtirasım...
Tutkum...
Kadınım...

Bir avuç kum tutarsın ya elinde,
Arasından akar parmaklarının.
Aktıkça daha sıkı tutmak istersin
Zaman gibi akmasın diye.
Sana inat,
Daha çok akar.
Bir bakarsın, o mutluluk kumsallarından çaldığın kumlardan
Hiç bir şey kalmamış avuçlarında.

Tutamadım...
GERÇEK HAYATta nasıl ellerimin arasından kayıp gittiyse,
Gönlümden de kayıp gidiyor
Zaman gibi...
Hayatımdan bölüp verdiğim.

Sapını acıtarak kırdığı tutku bıçağını
Öyle hain sapladı ki böğürüme en güvendiğim.
En güvendiğim öldürdü beni
En mutlu demimde.

(14/05/2005, Cumartesi, B.Çekmece)