İnsanlar, fikirler, sözcükler öylesine düştüler ki, ilgilenmiyoruz artık
eski zamanların ya da son zamanların şanlarıyla, yaşam öyküleriyle,Apansız duyarsan gecenin bir yarısı
görünmez çalgıcıların gidişatını,hayatının sahte tasarılarına.Başka bir toprağa, başka bir denize gideceğim.
Bundan daha iyi bir kent bulunmalı.bir susuzluk vardır, bir aşk vardır tutulabilir avuç içinde.Günlerce oturup durdu yabancı bir bütün o zaman boyunca Kimseler görmeden Bu ağaçlar yaşayamaz daha küçük bir gök altında, bu taşlar yaşayamaz yabancıların ayakları altında,Sessiz gece. Sessiz. Ve sen vazgeçtin beklemekten.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta