Tut Yüreğinle Şiiri - Ahmet Tığlı

Ağır karanlıklar kımıltısız
Keskin kırgın bakışların üzerimde
Gözlerin yakamoz banyosunda
Saplanıyor kalbine güneşin.
Kayıyor zamanın gecesine güneş
Kan sızıyor mavi nehirlerden
Boşluktan yaralı güneş geçiyor.
Tuttuğum gül düşüyor ellerimden
Eğilip kaldırıyorum dudaklarıma
Saldırıyor dikenleri
Yüreğim dikenlerinde kanıyor.
Kanatları yorgun güvercin
Umarsız umut ışığı bakışlarımda
Düşüyor gözlerine gözkapaklarım
Yüreğim ağlıyor.
Pırıltılı bir gemi dalgalı denizde
Umuda seyir halinde
Kararmasın diye yolları
El sallıyor solgun güneş maviliklerden
Mavilikler yanıyor
Herşey gözlerime yabancı
Sıcaklığın ellerimde tükendi tükenecek
Solgun bir yaprak dalından düştü düşecek
Ufukta mor lekeler,
Gecenin gözlerinde acımasız karanlık
Sürüklüyor güneşi
Güneş battı batacak
Zaman yok şafağı bekleyecek
Ellerinle tut güneşi
Sönmesin ışığı yüreğinden
Tut yüreğinle kaymasın karanlıklara...

Ahmet TIĞLI 4.12.2011 (Sevgi Merdivwenleri)