Tut Oruç Şiiri - Osman Bulut

Döndük budanmamış kaba ağaca,
Göze batan dalımızı tut oruç.
Binmişiz freni patlak araca,
Umut sende yolumuzu tut oruç.

Açmamız gereken gözlerdir ama,
El açarız ondan gelen ikrama (!)
Kılıflar geçirmiş İblis harama,
Uzanmasın kolumuzu tut oruç.

Özüne güvenip düş der ardıma,
Nice akıldâne yağar yurduma.
Bu güruh ihtiyaç duymaz yardıma,
Sal onları, delimizi tut oruç.

Bir küçük çıngıyla kül olur orman,
Geride ne ateş kalır, ne duman.
Kolay örselenir kalpteki iman,
Keskin, sivri dilimizi tut oruç.

Otuz gün avare, boş dursun iblis
İstediği yola başvursun iblis
Sinirden iyice kudursun iblis
Sağımızı, solumuzu tut oruç.

Yiğidim demesin ona yenilen,
Aç bir kurt o tepesine binilen.
Osman Bulut der ki; nefis denilen
O gergin bam telimizi tut oruç.