Tut ki Yüreğimden Uçup Gitmesin 2

yaşamın kavakları esiyordu ankaraya inat,
Ağlıyordu kuytu köşelerin sessizliği
Burukluğun çığlığında kayıyordu enkazlar.
Yüz üstü duygu selinde
peri kızının gözyaşları akıyordu.
Kirlenmiş hayatın maviliğinde, denize yansıyordu gökyüzü,
Ellerinden kayıyordu insanların gençliği, çocukluğu, yaşlılığı
Gözyaşları hesaplı hesapsız kullanılmıyordu insafsızlığımızda.
Hani aksa insan yanımız ağlayacak dünlere, yarınlara, geleceğe.
Kaçırılmış yıllara yanarken bir yanımız,
Beyinlerin sarıldığı şarmaşıkların düğümlerini çözemiyordu zaman.
Peri kızının gözyaşları okşasada gönlü,
Tut ki yüreğimden uçup gitmesin o bir damla gözyaşı
Yine de beklerim seni gecemin yalnızlığında...