Tut Ki Ölüyoruz Aynı Yaradan

güneş geceden aydınlığı bestelerken güne
ince ve ıslak bir hüzün giyinmiş dağlar
rengini örtmüşsün üstüme kokun sinmiş
umuda açmışım yüzümü
dünyanın dörtte üçü deniz rengi
dilim tutulmuş
günahkar bir rüzgar olup öpüyorsun dudaklarımdan
kokuna uyuyor gözlerim
gökteki deniz bulutlarını örtünüyoruz
sonra kuşlardan özgürlük peydahlıyoruz
saklambaç oynuyor benliğimiz
zaman aşımına uğruyor tüm acılar
içimizdeki sevgi enflasyonuna yeniliyoruz
sarılıp birbirimize
efektif bir duyguya kapılıp
bir Akdeniz akşamında
yaz çiçeklerinin aromasını karıştırıyoruz
kumsalda yakılmış bir ateş gibi
şafak sökerken
tut ki ölüyoruz aynı yaradan
ışığımız kayıyor gökyüzüne
güneş tutulsa bizim için yetmez mi

Temmuz /2014/ Antalya
Sıtkı Özkaya