Tut ki Fırtınaya Tutulmuş Bir Gemiyim

Tut ki fırtınaya tutulmuş bir gemidir
sensizlikten ibaret ruhum.
İsli günlerin esaretinde
Ayak izlerinden çok
sesinin yankısının kaldığı,
hasretinin her daim demirlediği
eski bir limandan yol almışımdır sana.
Bir çocuğun düşlerinden
geçmiştir rotalarım
Martıların çığlıkları,
sesini düşürmüş rüzgârlara dolanıp
dolmuştur yelkenlerime.
Uykusuz gecelerin korkulu kabusları
bir kuş sürüsü olup konmuştur güverteme.
Uzadıkça uzamıştır gecem
Ve özlemin karışmıştır denizin sularına
Seni özleminin kudurtuculuğu dalga olup
durmaksızın kanatmıştır gövdemi
ve çaresizce çarpmışımdır sensizliğe...
Sensizlik kesmiştir gövdemi
Kesmiştir ve inceden inceye,
Geceden geceye su alıp batmışımdır yokluğunda.
Tut ki fırtınaya tutulmuş bir gemi,
Yokluğuna çarpıp batmış bir enkazdır
Sensizlikten ibaret ruhum. ..