Tut ki yoksun,
Ben alıştırdım gönlümü,
Tut ki varsın, artık ne fayda,
Kırgınlıklarım bile küsmüş bana,
Aramaz olmuş gözlerim boş sokaklarda tanıdık bir nefesi,
Öyle uzak ki insanlar, bildik ama yabancı bir dost gibi,
Tut ki yoksun, çoktan unutturdum yüreğimE senli zamanları,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta