Tut Ellerimi,Tut Ki Şiiri - Necla Nefesoglu

Öylesine kir pas içinde ki ruhum,
Gümüş hüzmelerinde
Eylül mehtabının,parlamıyordu
Artık,şen şakrak senfonisi
Yaşama tutkulu gençliğimin.

Tut mayınlardan sıçrayan
Yaralarını ellerimin,
Çılgınlık sınırında beklemedeyken
Umutsuzlar ülkesinin,
Ruhundan bir tutam
Defne koy,koy ki
Sağalsın hançerlenmiş benliği
Davetkar barışın.
Tut ellerimi bırakma!
Hiç bitmeyecek baharlara
Erişsin çöllerinden,ihanetlerin
Kor renkli külhanından.
Bir yudum serinlik sun
Özleminle kavrulan dudaklarına
Özgürlük muştucusu şarkıların.
Denizlerin gel_gitleri gibi
Şaşırt beni,çık gel.
Işıklı gökyüzünden rengarenk
Bir kuşakla sun aşkı.
'Seviyorum'demeden gel!
Yeter,yeter ki gel!