Tut ellerimi Şiiri - Sadık Turgay

hani derdimya hep gel yanıma
dağlardan aşarak ovalardan koşarak
gök yüzüne tutunupta gel
şimşeklerle yağmurlarla gel

gözlerim denizlerin mavisinde boğuluyor
hayallerim dağların ardında koyboluyor
bedenım benliğimde yok oluyor
yeter artık nefesim daralıyor

uykularım yarım rüyalarım param paeça
ne yaşadığımi biliyorum nede öldüğümü
güldüğüm zaman ne zamandı en son
yeter artık kalbimi kırıyorsun

yokluğunda yok oluyor bedenım
duman olmuş göğe yükseliyor ruhum
yaşama tutunacak yok bir dalım
yeter artık hayatım bitiyor

senin gelmediğin her günüm
bana yasak bana tuzak bana ölüm
yeter artık gel be gülüm
sensiz geçmiyor ömrüm
düşüyorum artık tut ellerimi