Tut Ellerimden Şiiri - Müslüm Bayram

Can bedenden ayrılınca
Kavuşunca toprağa
Ey yalnız eşsiz ruhum
Hoş sedalar yayıyormuş
Dilberin dili
Güzel şarkılarını ballandırıyormuş
Heyhat...
Tomurcuğum benim ne fayda.

Gözler gördü de yazdı
Manşetlerdeydi belleği
Okundu eş sütunlar
Duygularını açık etti
Hüznü yaktı sabah salası
Savruldu gazel esti
Kırıldı kadehlerinden soldu
Bakıra bezeli mahzeni hücrelerin.

Caddelerin içtim soğuk ayazını
Boydan boya tedirgindi ayaklarım
Azap içinde geçtim
Karanfillerin rengi kaçtı
Ağrısı kaldırımların.

Ellerinden tutuşurdu aşk
Kalbe yolculuğunda sevgi
Parlardı dört yanımda güneş
Batmak bilmeyen ufuklarına
Serilirdi gözlerim…

Doyumsuzluğuyla kucaklaşmak
Fısıldamak yârin güzelliğinden
Aşkı küpe etmek kulağına
Nefes nefese solumak.

Umudu karmışken alın terine
Henüz bulaşmışken yüze neşe
Mutluluğa sonsuz kilitliyken ellerimiz
Şairin dizelerine düşmeyecekti
Yücelmeyecekti omuzlarda tabut.

Titredi ellerinde öksüz sınıfların
Sahipsiz yetim kaldı karne
Ne olur bırakma tut ellerimden
Şimdi biz öldük mü anne?