Tut ellerimden. Şiiri - Pınar Güneş 2

Tut ellerimden bırakma beni,
Bir rüzgar gibi savruluyorum.
Bir o tarafa, bir bu tarafa,
Sanki ha düştüm ha düşecek gibiyim,
Sen gökteki yıldızlar kadar uzaksın bana,
Denizdeki dalgalar gibi çarpıyor yokluğun yüreğime yüreğime...
Çekiyor beni derinlerin en dibine,
Batıyorum sanki tut ellerimden.
Niyet ak bir güvercin gibi bıraksam ellerimden.
Kanat çırpıp uçuşsa gökyüzünün boşluğuna,
Vuslatsa gökyüzünün mavisinde,
Hayellerimi çağırıştırsada bakışlarım.
Hatıralarım kaybolmayan hatıralarım.
Zamanı zamana etsemde şikayet,
Her şey gelip geçici desem ki bu dünyada.
Kendimi avutuyorum çaresizce,
Yüreğimde seni yaşatıyorum tut ellerimden.
Hayat istediğin gibi devam edemesede,
Bitmesini istemediğin şeyler bitsede,
Gitmesini istemediklerin giderse,
Uykusuz gecelerde şişer mi gözlerim.
Kaç mevsim geçecek böyle sensiz,
Ömürden gün ve gün geçsede ömrüm.
Tuta bilseydin ellerimden ne kaybederdin.
Aslında artık kızgın da değilim sana,
Belki biraz kırgınım,
Hiç geçmiyecek bir yara bu,
Ama onunla da yaşamaya alışıyorum.
Bak birleşiyor şafakla vuslat yetişebilirmiyim!
Beklerim gözüm uzaklarda şimdi.
Hadi çok bekletme gel,
Bırakma beni beni tut ellerimden.