Tut Ellerimden Şiiri - Halil Topaç

Uzat ellerini tut ellerimden.
Dalların gülleri tuttuğu gibi.
Ayırma gözünü yar gözlerimden.
Ana’nın yavruya baktığı gibi.

Sar beni sinene koy kafesine.
Karışsın her zerrem her zerresine.
Çek şu nefesimi ver nefesine.
Denizin dalgayı yuttuğu gibi.

Kör ve sağır olmuş dilsiz bu gönlüm.
Henüz kırk beşinde her gün bir ölüm.
Ne şenlenir bağım ne açar gülüm.
Sahranın kurumuş toprağı gibi.