Hayalin ve özleminle tek başıma kalmıştım. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Sürekli seni düşünüyordum. Hep aklımdasın diyordum içimden.
Bekliyordum karşıma çıkıp seni seviyorum diyeceğin günü, “tut ellerimden” diyeceğin günü bekliyordum tıpkı şiir okurken bakıp söylediğin gibi..
Biliyorum boşunaydı bu çabalarım, boşuna bekliyordum ve boşuna gözyaşı döküyordum. Ama olmuyordu sensiz bir hayatı yaşamak istemiyordum. Belki sen beni tamamen aklından silmiştin belki kendine başka birini bulmuştun. Ama olsun ben seni öyle de seviyordum. Uzaktan ama büyük bir bağlılıkla seviyordum…
Küçük bir çocuk gibiydim o sıralar hırçın ve sulu gözlüydüm. Ama hırçınlığım sana olan sevgimi daha da coşturuyordu, sulu gözlü oluşum bir fayda sağlamasa da senin geri gelmen için, olsun diyordum.
Hırçın bir duygu seli içinde bir oraya bir buraya savrulsam da tutunabileceğim tek dalımı arıyordum. Kendimi güvende hissettiğim yeri, seni, kalbini bekliyordum.
Sen aklıma gelince vücudumdaki coşku hiç gitmiyordu. Sancılarım hiç bitmiyordu. Özlüyordum, ne olur tut elerimden diyordum sürekli. NERDESİN?
Belki hiçbir zaman bunları bilemeyeceksin, belki sende benim olduğum duygular içindesindir. Ama ya değilsen diye düşünmeden de duramıyordum..işte tıkandığım, cümle, kelime, harf, hece bulamadığım tek noktaydı ya boşunaysa gözyaşlarım ya kalbinde ben değil de başkası varsa….
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta