Tut Ellerimden Şiiri - Semra Şimşek

Yele verdim gençliğimi
defterim doldu dertle son yaprağına kadar
Üstüme gelme artık kader
Zaten her yerim har.

Toplasam bohçamı
terk edip gitsem bu diyarı.
Elimde ne kaldı ki
bir evlat,
birde gönlümde ki yar

Kimseye küsmedim
Şikayet etmedim; boynumu büktüm.
Yüreğimin çeperini yırtıp deldi
Kahır, hüzün, sabır taşları.
Gözlerim gelecek güne küskün,dilim lal
İçime akıtıyorum bütün yaşları
Bilmem ki ne zaman gelecek bana bahar

Artık ağlamak istemiyorum
yuva yapamayacak kirpiğime damlalar.
Yakışmaz bana biliyorum
kedere teslimiyet
Bitecek hükmünü süren son bahar
ha gayret yüreğim
biraz daha sabret.

İçimde bir isyan var
ha patladı ha patlayacak.
Bilmem ki çığlıklarımı kim susturacak.
İstimlak edildi hayallerim
sökülüp atıldı, geride koca bir enkaz.

Koparılıp alındı yüzümden gülüşlerim.
Kim parçalarımı derleyip toplayacak.
Bumu olacaktı benim akıbetim
bu viraneye kuş bile konmaz.
gitmek istiyorum bazen gitmek..!
içimden gelmiyor vedalaşmak

Ey yar…!
tut ellerimden
Neyim kaldı ki şu enkazdan?
Hepsi koca bir yalan
bir elimde evladım;
birde sen
bana kalan