Tut elimizden Ey Oruç Şiiri - Songül Toprak

Bir adım kaldı aylar sonra sana ulaşmaya,
Aç kilitlerimizi kır aklımızı sarmalayan zincirlerimizi
Tut elimizden Ey oruç.

Lime lime olan fikirlerimizi,
Dağılan her bir beldemizi
Bir liva edasıyla birleştir eksik parçalarımızı…
Tut elimizden Ey oruç.

Ahiret yolunda dünya yurduna takıldı ayaklarımız,
Dikenli bahçelerde yırtıldı haya elbiselerimiz,
Çıplak ve savunmasız kaldı hevayla doyurduğumuz benliğimiz,
Bir anne gibi kucakla tut elimizden Ey oruç.

Ölüm korkusuyla ölmemek için besledik ruhumuzu,
Emaneti sahibinden saklarken karanlığa döndürdük yüzümüzü,
Tilki misali türlü kurnazlıkla evirdik sözümüzü,
Tövbe kapısı gibi silkele bizi dökülsün kirlerimiz…
Tut elimizden Ey oruç.

Yüksek çınarlardık dağlar gibi, devrildik…
Ahde vefayı iblisle yol arkadaşlığına tercih ettik,
Bir ayetle titreyen yüreklerimiz kibir çamurunda kas katı taşa çevirdik,
Neydik ne hale geldik,
Bir şahsiyet mühendisi gibi bizi yeniden inşa et, tut elimizden Ey oruç.

Gecenin ortasında seherin nuruyla gök kapıları açıldığında,
Meleklerin sağnak sağnak yeryüzüne misafir olduğu o anda,
Başlar secde de hıçkırıklara karışan gözyaşıyla birlikte,
Kadir gecesi gibi bizi yeniden dirilt,
Tut elimizden Ey oruç…