Elimi tutanlar çabuk bıraktı,
Her Allahın günü;
Gözlerimden kanlı yaş aktı...
Ömrüm, fırtınalı duraklarında,
Savruldu bir sağa bir sola...
Neyden meyden içip kederi
Yaşadım mı bilmemki; çözdüm mü?
Zor bilmeceyi karmaşık,
İçimde zikreden abdal aşık, maşukuna
Tut elimden aşkım; sana güvendim...
Emrinle gururu kibiri yendim...
Hep sen vardın yanımda,
Zor zamanlarımda...
Zaman iyne deliğiydi, geçerdi sırat üstünden;
İnceldim geçtim içinden,
İçerek neyden meyden, senden;
Bir sendin;
İçimdeki büyümeyen öksüzün başını okşardın,
Görünmez ellerinle...
Tut elimi Allahım.
Tut elimi aşkım...
Bırakma beni, bırakma bizi ümmetini;
Hep aşk vardı içimde,
Aşkı sen yarattın;
Şükran sana,
Şükran...
İçte her bir yerde,hep sen;
Hükümran...
22/Kasım/2009/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 22.11.2009 13:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ömrü hayatım geçti hay huyla, Dönmedi değirmen taşıma suyla...
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/22/tut-elimi-askim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)