Tut elimi Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bir el lazım tutulacak; daha fazla aşağı düşmeden
Dallarından tutunulacak ulu bir çınar misali
Kendi büyüdükçe beni de büyütüp yüceltecek
Toprağa derinden kök salmış ama daha çok göğü seyreden
Bir el lazım tutulacak, kendimden başka her şeye dönüşmeden
Gerçeğimi yüzüme olduğu gibi gösterip yanlıştan çevirecek
Yürüyüp her nereye gitsemde o hep yerinde kalacak
Dönüp her geldiğimde tutup boynuma sarılacak..
Büyüdüğünü zanneden küçük bir çocuk ya da yaşlı toy bir ihtiyara
Dünü ve hüznü unutturup sonra da bugünü hatırlatacak
Bir baba, bir yar bir arkadaş ya da bir cep aynası kadar yakın ancak!
Yaşanmış ve yaşanacak anılarla ana sıcaklığını da hatırlatacak
Yola her çıktığımda yanımdan ayrılmayıp yoldaş kalacak
Bir el lazım vakit tamam olmadıkça her an sıkıca tutulacak…

Yılmaz BEKTAŞ