Tut Elimi Şiiri - Devrim Kurt 2

kömürün o lanet kokusu sokağımıza basarken gece mührünü
gözlerin var hala aklımda köşe başını dönerken hidayetin orası
ben. ben kaç kere söyledim hüzün içimde değil ben hüznün içindeyim diye,
oysa hiç bir şey arabesk değildi bedenimizde,
dökülürken gök yüzünden inceden inceye bulutlar
ya ben sana içiyordum aşkımı yada sen bize aşk zehirlerini içiriyordun
dökülsün bulutlar dökülsün gece dökülsün kömürlerin isi
belki yüreğimizdeki o karanlık kaybolur görünmez
belki belki diyerek geçirdiğimiz ömrü sana ve bana dinle sevgilim
dökülürken içten içe gece içimize biz soğuktan üşümeyiz soğuk bizden gitmedikçe
dinle sevgilim derya olduysa günler ikimize en büyük gemi siyiz bu denizin
ve hiç bir fırtına koparamaz bizi birbirimizden
ey sevgilim gözlerin gözlerime yüreğinden mi böyle derin hediye
tut elimi tut gülelim yeniden gülelim, ulan seviyorum seni be.