Tut elimden, gönül bahçemin gülü (Öykü)

Birkaç gündür havalar iyice mi soğudu ne? Ağrıyan kemiklerim, daha fazla ağrımaya başladı. Yaşlılığın etkileri bu ağrılar. Gençliğimde böyle miydim? Çok yakışıklı ve dinamiktim. Ohhh ne güzel bir hava ama çok üşütüyor beni. Kar da epey yağmış doldurmuş. Olsun, yağsın yeter ki. Kar, temizliktir. Berekettir. Saflıktır. Eskiden daha çok yağardı ama gök delinmiş ya, onun etkisi midir nedir? Eskisi gibi yağmıyor. Kışın, evin dış kapılarını bile zor açardık. Şimdi, yağdığı ile eridiği bir oluyor. Soğuk bile aynı soğuk değil. Damlardan sarkan, buzlar bile yok artık. Evdeki sular bile donardı sabaha kadar. Odunun varsa, yiyecek ekmeğin ve bir de seni ısıtacak yârin varsa senden iyisi yoktu gençlikte. Ah gençlik ah!

Kendisi ile içsel sohbeti onu gençlik yıllarına götürdü birden bire.

Bıyıkları terlemeye başladığında, kanı da kaynamaya başlamıştı. Kendini çok farklı hissediyordu.

Bir iki yıl önce gördüğünde etkilenmediği köyünün kızlarını gördüğünde, her tarafı uyuşuyor ve olmadık şekilde heyecanlanıyordu. Bunun tarifini bilmese de heyecanını hissediyordu içinde.

Boyu uzamıştı. Sivilcelerle dolu yüzü onu değiştirse de aynaya baktığında, kendisini beğenmekteydi. Kızlar da beğenmiş olmalılardı ki onu gördüklerinde, kıkırdayarak gülüyorlardı.

Köy yerinde ancak bu şekildeydi kız erkek ilişkileri. Ya çeşme başında görür beğenirdi gençler birbirini, ya da ayda yılda yapılan düğünlerde.

O da Gülşen’ i komşunun düğününde görmüş ve gözlerini ayıramamıştı onun üzerinden. Su gibi bir kızdı. Yabancıydı. Tanımıyordu ve şimdiye kadar hiç görmemişti köyünde. İyice meraklanmış ve onu kimin tanıyabileceği hakkında kafa yoruyordu. Tam o sırada onun, komşunun kızıyla konuştuğunu gördü.

Tesadüfün de böylesi hani derler ya, o cinstendi. Yanındaki kızın da gönlü ona düşmüştü. Karşılıksız bir düşüştü oysa. Kızlara baksa, heyecanlansa da beş dakika sürüyordu bu heyecan fırtınası.

Mektup gelmişti o kızdan. Mektubu açar açmaz, aşkın kokusu burnuna kadar gelmişti fakat o hiç etkilenmemiş, soğuk bir dille yazdığı cevabı, gelen mektupla beraber geldiği yere postalamıştı.

O günden sonra da bir düşman kazanmıştı köyde. Onu gördükçe, nefret kusuyordu bakışları. İntikam almak için bakıyordu o gözler. Öyle kin, öyle acı doluydu ki, korkmaya başlamıştı neredeyse. Fakat yapabileceği bir şey yoktu. Kalp, sevemeyince elden bir şey gelmiyordu.

Ona da bu sebeplerden dolayı soramazdı. Sonra yarenlerinden Mehmet’ e yaklaştı yavaşça. Ona sessizce anlattı durumu. Kim olduğunu öğrenmesini ve kendisinden bahsetmemesini tembih etti.

Mehmet, en ince detayına kadar öğrenmişti. Kendisine mektup yazan kızın teyze kızıydı. İmkansız olacak bir aşk, imkansız hale dönüşmüştü gözünde. İmkânı yok birleştirmezdi onları.

Kızın adı Gülşen’ di. Adı gibi hep gülüyor, güldükçe güller açıyordu yüzünde. İlk gördüğünde aşık olmuştu. O da aynı duyguları hissetmiş olmalıydı ki ona tatlı tatlı bakıyor ve gülümsüyordu.

Yalnız kaldığında yanına yaklaştı. Elinden tuttu ve aldı götürdü uzaklara. Hiç itiraz bile etmemiş, bağırmamış, çağırmamıştı. O eli, yıllardır da hiç bırakmamıştı. Gözlerindeki bakış hala aynı sıcaklıkta gülüyordu ona. İyi ki tutup kaçırmışım onu derdi her zaman.

“ Bey! ! ! Neredesin? Gel, oralarda oyalanma. Üşüteceksin. Kar yağmış. Hastalanırsın. Bak ben zaten yatalağım. Kendime bakamıyorum. Sana nasıl bakacağım. Gel, gözümün nuru. Evimin direği. “

“ Tamam geldim gönül bahçemin gülü. Kalbimin sahibi.Ben senin sözünü hep dinlerim. Yeter ki sen üzülme. ”

Yanına yaklaştı. Alnına bir öpücük kondurdu. Hareketsiz yatan kadının gözlerinde sevgi ve minnettar bakışlar vardı. Odanın içindeki ocakta, kurumuş odunların, ateşle birleşmesinden çıkan çıtırtılar sessizliğin içinde kaybolup gidiyordu. Sevginin ve sadakatin kokusu ise buram buram hissediliyordu.