Tut Elimden Ey Mevla'm! Şiiri - Cihat Şahin

TUT ELİMDEN EY MEVLA’M!

Kesin vardım farkına, geri sayım başladı
Ben çok şeyden geçmeden, onlar beni boşladı
Yani dünya ölmeden, beni resmen dışladı
Tut elimden ey Rabbim sen de beni boşlama!

Gençlik, dinçlik der iken, oldum artık dede ben
Oldum gayri mecburen, aciz, mariz geda ben
Kulluğu da bi-hakkın edemezsem eda ben
Güç ver sen şu kuluna, lütfen onu boşlama!

Birer, birer alındı vücuttaki özellik
Tenim müthiş buruştu, gitti yüzden güzellik
Döndüm hepten mumyaya, oldum sanki müzelik
Tut elimden ey Mevla’m sen de beni boşlama!

Değiştiğim gözlüğün, sayısını şaşırdım
Gide, gide doktorun, kesin sabrın taşırdım
Ben gençliği acaba, nerelerde düşürdüm?
Acı Rabbim gedana, lütfen sen de boşlama!

Kalmaz asla akılda, sohbetlerde denilen
Edilemez der-hatır sofralarda yenilen
Demek buymuş korkuyla, dilde konu edilen
Tut elimden ey Mevla’m lütfen sen de boşlama!

Ne dizlerde dermanım, ne gözlerde kaldı fer
Yürür iken yollarda, dürülmüyor gayri yer
Şu hal nedir Allah’ım, şaştı kaldı garip ser?
Merhamet et kuluna, lütfen sen de boşlama!

Göçtü öte nice dost, aynı yaşa gelmeden
Kimi gitti sürurla, kimi öldü gülmeden
Mümkün değil ki gitmek, Hak ismimi silmeden
Acı bana ey Mevla’m, lütfen sen de boşlama!

Teslim olup kadere, razı oldum duruma
Aşikârken vaziyet, ne gerek var yoruma
İnşaallah şu halim, kalkan olur har’ıma
Tut elimden ey Mevla’m ve de asla boşlama!

Cihat ŞAHİN
11.03.2020-İZMİR