Tut Elimden Anne Şiiri - Zülfikar Kılınç

TUT ELİMDEN ANNE
Bir sevda masalının ortasında kalmışım anne
Sarı sayfaların arasında
Karanlık bir ülkede yapayalnız
Gülerken tüm kainat
Ben nil nehrinin kuruyan toprağı olmuşum
Ne kırmızı güllerim kalmış açan
Ne tomurcuğum kalmış açmayı bekleyen
Kalmamış bir ucu okyanusa açılan
Masmavi sularıyla sessizce
Bir o kadarda mertçe akan nehrimde
Bir damla su
Bir sevda masalının içine düşmüşüm anne
Sarı sayfaların arasında saklı
Şöyle diyor bir sayfada;
Güzellikler ülkesinin prensesi haykırdı sonunda
Seviyorum diyebildi
İçinde derin dalgaların metrelerce yükseldiği
Kayalara vurduğu sevgisi ile...
‘’aşk’’ dedi kimsesiz genç karşıdan
Karşılıksız sevmektir
Sevebilecek misin beni
Her şeye rağmen olabilecek misin bu kalbin esiri
Gözleriyle evet dedi düşünmeden prenses
Kalbinde ise alev alev yüzlerce bekleyen duygu
İnandı genç,tamam dedi tut elimi…
Sevda masalının ortasındayım anne
Güzel bir başlangıçtı oysa benimkisi
Aşkın yaşamak olduğunu
Sevgilinin bir öpücüğü değil
Elleri gözleri güneşi kıskandıran gülüşü değil
Sıcak birkaç damla cümle
Yürekten verilmiş sevgi
Bir tutam da sadakatmiş mutluluk
‘’yıllar oldu,yüzün eskidi
Sevgim bitti,aşk yok,
Çekil git artık kutuna.
Kırıldı da bak kalbinin yanında kolun kanadın
Yeni sevgilerde ararım ben sevgimi
Yani sevgilere sunarım şaraptaki şeytani kadehi
Sen git artık arama sorma beni’’
Hani gökten üç elma düşerdi ya
Hani mutlu biterdi ya hep masallar anne
Bitmedi benimkisi
Prensesin olamadım tek sevdiği
Davul bile dengi dengineymiş anne
Yıllanmış boş bir ben, yarınını düşünmeyen sen
Görülmeyen sevgisiyle ben, olmayan sen
Gözyaşlarıyla ben, yeni sevgi bekleyen sen
Bir sevda masalının sonunda kaldım anne
Sarı sayfaların tam ortsında
Bir sevda masalında öldüm ben anne…….
Zülfikar KILINÇ