Tut elimden Şiiri - Necdet Uçan

ay tutulmasında
zifiri koyulukta
karanlıklardayım
günlerim hep gece
dünlerim yaralı
tut elimden çıkar beni aydınlığa

yer altı şehrinde
kuytuluklarda
çıkışı olmayan
dar ve uzun
ışıksız dehlizlerdeyim
tut elimden çıkar beni aydınlığa

yaşamın girdabındayım
karmakarışık
altüst duygularla
acımasız dalgaların anaforunda
yüreğimde med-cezir yaşanır
tut elimden çıkar beni kıyıya

kuş gözü pencereli
mahpuslardayım
en diplerde
demir kapılar ardında
dört duvar arasında
tut elimden çıkar beni aydınlığa

fısıldaşırken börtü böcek
iyot kokusunun doruğunda
çekirge korosu eşlik ederken
çakırkeyifliğime
sıkı sıkıya tut elimden
götür beni ıtır kokulu kırlara

nereye baksam
her bir yan
kan, revan
şiddetin hakimiyetinde
ölüm kol geziyor
barışa hasretliğimde
tut elimden götür beni özgürlüğe

içim tıka basa
gönlüm yaya
yüreğimde yara
etrafta sis ve pus
bir bir yitmekteyken değerler
ışık yakarak gözlerimde
tut elimden götür beni sevdaya

bırakma
yaşanmışlıklarla baş başa
rivayetler geçmişte kalsın
hanımeli kokulu
leylaki gecelerin sabahında
tut elimden götür gittiğin yere

bu zamanda yolunu kaybetmekle
karamsarlık at başı gider
göğün maviliğini doldur içine
yıldızlar konsun gözlerine
azgın sular durulduğunda
ve çok geç olmadan
tut nefesini
tut elimden taşı beni umuda

elimi tutarsan
yüreğim ısınır
ufkum genişler
dünyam değişir sevdalı

Ağustos 2022