Tut Elimden Şiiri - Halil Aktaş

Tut elimden kızım.
Küçükken köyün yamaçlarında olduğu gibi
O zaman uçurumlardı korkun,
Ya da yamaçlar,
Uzatırdın elini, tut diye,
O yamaçlar korumalıydı kızım
Küçüktün sen.
Tut diye uzatırdın elini
Küçük bir tehlike gördüğünde.
Bana ya da annene…
Şimdi büyüdün, kocaman oldun.
Tut elimi yine kızım!
Beraber yürüyelim sokaklarda.
Sokaklar korumasız
Sokaklar kapısız, kilitsiz,
Güven kalmadı sokaklarda.
Tutmalısın birinin elinden,
Ya da birileri tutmalı senin elinden.
Sana ben, canım dedim hep
En içten diyense annen belki.
Çok kişilerde canım diyecek sana
Hatta çiçekler verecekler.
Çok iyi bak, çok iyi tanı.
Sen uçuruma yuvarlansan
İlk arkandan atlayan annen ve ben olurum
İşte, o canım diyen de atlayabilmeli beşinden.
Böyle olmalı, canım diyen.
Onu ara ve bul kızım
İnsanlar güvensiz
Sokaklar kapısız ve kilitsiz.
Bırakma elimi hiçbir zaman
Hep tut elimden,
Ben seninleyim.

Ve sen oğlum
Yanımda ol hep, gir koluma.
Sağ kolum ol
Ya da arkamda ol bir ömür.
O zaman ben de önündeyim,
Yol gösterenin...
Sen sağ kolum,
Ve sen arkamda olunca, ben varım.
Ben önünde olunca da sen daha güçlüsün.
Yürüyelim…
Beraber aşalım zorlukları.
Korkmuyorum hayattan.
Sen varsın arkamda.
Sen de korkma, ben varım önünde.
Senin önünde yol gösterenin ben,
Benim de arkamda sen olduktan sonra,
Yaşamak ne güzel
Hoş geldin hayat.