Tut e l i m i / c a n kırılmaları...

Tut elimi

hastayım cane
göğsümün orta yeri yangın
başıma toplamışım hayatı
ah ağrım ah ağrım
acıma dil sürüp
türkülerde kaldım

hastayım cane
yüzyılım var tutuştuğum
çare düşünmez ellerimle
üstünü örtüyorum geceleri
sen uyurken
boynu bükükleri topluyorum
kırık kolumu içime sarıp
yanağından öpüyorum

kopuyor
sert çekilen akordun da
- ince çıkar ses..ip ince -
bağlamamın teli
telli turnalar geçiyor iç'imden
katıyorum adını turnalara
türkülerin ortasında

oyy canım
bin yıl hasret kokanım
kavuşmak gülmekse
gülmekte özlemekse
özlemek ayrılık demekse
geliyorum yüzüne
turna sesleriyle
tut elimi
yüreğimin gölgesinde

ismim can de..

01 12 2004

Bahsi geçenler ölümlüdür..her gün sokaklarda gezerler..
evleri barkları vardır..herkes gibi yaşarlar..sonra sessizce giderler.
Kıyafetleri herkese uyabilir..maske çıkarılınca en sevimli hallerini bulurlar.
Onları sevenler kendilerini sevmiş olurlar..sonra herkes işine bakar
Yazanda kendini bir şey yaptım sanıp oyalar..Yaptığımız keşifler bizimdir.

.